Zieliński h. Ciołek, vel Zieleński, Żeliński, Żeleński, rodzina małopolska, pisząca się ze wsi Zielanka in. Żelanka (de Zelanka, Zelyanka), obecnie Zielonka k/ Zwolenia w ziemi radomskiej, dawnym woj. sandomierskim 1569 (Con.), 1528 (Nies.), a później z Zieliny. Notowana była także w pobliskich Strykowicach, Grabowie i Woli Głuskowej. Wywodziła się ze słynnego rodu Ciołków, a dokładniej z jego linii żelechowskiej i używała przydomku Ciołków – Vittelius. Ich protoplastą jest Bogusz de Drzewica Drzewicki, piszący się de Zelanka (Żelanka) ok. 1400. Zielińscy są jednego pochodzenia z Żeleńskimi piszącymi się z Żelanki i Żelechow- skimi z Żelechowa. Według Bobrowicza (Nies. t.10), Zielińscy mają wywodzić się bezpośrednio od młodszego brata Stanisława Żeleńskiego, starosty stęźyckiego 1695, protoplasty hrabiów Żeleńskich – to jest od Władysława Zielińskiego, pułkownika wojsk koronnych. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski austriacki 1801. Z tej rodziny: 1 kasztelan 1780.
Od Ciołków Zielińskich mają pochodzić Zielińscy i Żelęccy (Zielęccy) herbu Doliwa (Żern.). Genealogia(osób: 74)
• JÓZEFA Agnieszka Zielińska h. Ciołek (1795-3 V 1831), c. Marcina i Tekli Myszkowskiej; ur. Cieszęcin, chrz. 22 VI 1795, zm. Cieszęcin; zgon zgłosili: wielmożny Józef Gustaw, lat 38, opiekun i JP. Ignacy Kochcicki, lat 43, ekonom, obydwaj zamieszkali w Osieku (MK Cieszęcin); m. (1813 Cieszęcin) Andrzej Klemens Taczanowski h. Jastrzębiec (1786-11 X 1843), s. Grzegorza i 4ż. Marianny Wichlińskiej, urzędnik, kawaler wielu orderów, działacz społeczny; komisarz wydziału skarbu w Komisji województwa podlaskiego, komisarz skarbu Komisji województwa płockiego 1813; zm. Wieluń, poch. Ruda k/ Wielunia, gr. rodz. (Myszk.); dzieci: m. in. Włodzimierz (I), Bolesław, Włodzimierz (II), Mikołaj, Emma, Genowefa – Taczanowscy. • WŁADYSŁAW Kornel Zieliński z Zieliny (1836-po 1870), s. Ludwika i Sabiny Łopuszewskiej, literat; porucznik w 12. pułku piechoty, kawaler medalu wojennego; 1ż. (ok. 1863 Warszawa) Józefa Piasecka h. Janina (ok. 1840-ok. 1870); dzieci: Stanisław, Ludwik, Maria; 2ż. NN. (ok. 1850-po 1880).
Źródła: Bork. Rocz. t.1/404-406; Nies. t.10/502.
Zieliński h. Doliwa, vel Zieleński, Zeleński, Zeliński, podobno także Zielecki, Zielęcki, Żelęcki, Zelęcki, w Wielkopolsce, później także w ziemi dobrzyńskiej 1784. Mają być jednego pochodzenia z Żelęckimi herbu Doliwa (Nies.) i podobno wywodzić się od Zielińskich h. Ciołek (Żern.). Pod Żelęckimi Niesiecki wymienia Teodora Zelińskiego herbu Doliwa „zmarłego w r. 1641, [któremu] wypisał nadgrobek Starowolski in Monum. fol. 538, który mu żona jego wystawiła, Jadwiga Tarnowska” (Nies.). Zielińscy herbu Doliwa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Genealogia(osób: 20)• CECYLIA Zielińska (ok. 1800-po 1819), c. Feliksa i Antoniny Bogdańskiej; zamieszkała Popowo Kościelne, 1819 (MK Popowo); m. (20 V 1819 Popowo) Wincenty Żelisławski (ok. 1790-po 1819), s. Tomasza i Weroniki Żelisławskiej; zamieszkały wieś Modła, parafia Chlebowo, 1819; ślub w parafii Popowo Kościelne, miejscowość: Popowo, świadkowie: GG. Antoni Miliński, Antoni Zieliński, i Jan Żelisławski (MK Popowo).
• FAUSTYN Tytus Leopold Zieliński h. Doliwa (18 IX 1802-8 IX 1848), s. Feliksa i Antoniny Bogdańskiej, posesor wsi Zrzenica, 1834, dziedzic dóbr Jarosławiec k/ Środy Wielkopolskiej; ur. Pigłowice Dwór, parafia Mądre, na chrzcie otrzymał imiona: Tytus Leopold Faustyn; chrz. „z wody” 19 IX 1802, świadkowie lub chrzestni: Marceli de Rozdrażewska (!!!) Matre, Bogdański (!!) ze wsi Chocicza, M. Magdalena Skaławska, posesorka Zrzenicy par. Środa; ceremonia chrz.: 24 XI 1802, świadkowie lub chrzestni: JMD. Jan Korytowski, generał i JMD. Nepomucena Korytowska, z Węgierek, małżonkowie (MK Mądre); zm. Jarosławiec, parafia Środa, lat 46 (MK Środa); ż. (14 IX 1834 Środa) Izabella Jaxa-Żeromska de Kępno h. Gryf (ok. 1794-16 XII 1871), c. Wojciecha, dziedzica Kępna, i Marianny Obarzankowskiej h. Radwan (według Żychlińskiego: Marianny z Kempistów), dziedziczka dóbr Jarosławiec; ur. prawd. Kobylniki in. Kobelniki, parafia Obrzycko, zm. Poznań, lat 76, poch. Środa, gr. rodz. (Dz. Pozn.; MK Obrzycko, Poznań, Środa); ślub w parafii Środa, miejscowość: Jarosławiec, uwagi: on lat 32, ona lat 40, świadkowie: G. Henryk Poniński, dziedzic dóbr Tulce, Roman Zieliński z Markowic (MK Środa); 1v. żona Kazimierza Zabłockiego h. Łada, dziedzica Jarosławca, 2v. Antoniego Auloka-Mielęckiego z Wargowa h. Ciołek odm.; dzieci: Joanna.Źródła: Bork. Sp. 541; Dw. Teki; Nies. t.10/152; Szl. Król.; Żern. t.2/581; Żych. Kron. 531. 
Zieliński h. Grzymała, vel Zieleński, z Zielony, w ziemi płockiej 1545. Mają być gałęzią rodziny Łagunów (Łaguna) vel Łagonów herbu Grzymała odm. Byli też Zieleńscy h. Grzymała z Zieleniec w pow. pyzdrskim 1618 (R. P. K. 178). Zielińscy herbu Grzymała zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Genealogia(osób: 23)• LEOPOLD Zieliński h. Grzymała (ok. 1800-po 1852), s. Bartłomieja i Konstancji Sobolewskiej, majster piwowarski; zamieszkały Warszawa 1826, później Płock, pow. Płock, obecnie woj. mazowieckie 1836; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Grzymała (Szl. Król.); ur. Łomianki pod Warszawą (MK Warszawa: św. Andrzej); 1ż. (11 VII 1826 Warszawa) Marianna Dekert (ok. 1804-ok. 1835), c. Samuela i Marianny Kalinowskiej; ślub w parafii św. Andrzeja, uwagi: on kawaler lat 25, ona panna lat 22, świadkowie: Jan Moll, majster piwowarski, lat 40, Augustyn Kułakowski, właściciel domu przy ul. Chmielnej, lat 34, obaj zamieszkali w Warszawie (MK Warszawa: św. Andrzej); dzieci: Maksymilian, Paulina, Michał; 2ż. (1836 Płock) Augustyna Emilia Szumska (ok. 1815-po 1836), c. Tomasza i Marianny Świderskiej; ślub w parafii Płock, miejscowość: Płock (MK Płock); dzieci: Władysław, Narcyz, Michał, Jan, Anastazja, Franciszek, Karolina, Józefa, Helena.• PAULINA Dorota Zielińska h. Grzymała (1829-1918), c. Leopolda i 1ż. Marianny Dekert; ur. Warszawa, chrz. 1829, zm. Płock, poch. tamże, lat 89 (MK Warszawa: św. Andrzej, MK Płock); m. (1850 Płock) Ksawery Szumski (ok. 1820-1864), s. Tomasza i Marianny Świderskiej, brat macochy Pauliny; zm. Płock, poch. tamże, lat 44 (MK Płock); ślub w parafii Płock, miejscowość: Płock (MK Płock); dzieci: Izabela, Hipolit, Antonina, Stefan, Walentyna, Zofia, Wiktor – Szumscy. Źródła: Bon. t.15/364; Bork. Sp. 541; Nies.; Szl. Król.; Żern. t.2/581.
Zieliński h. Jastrzębczyk, dziedziczne szlachectwo wraz z herbem zostało nadane w 1841 r. Janowi Zielińskiemu, synowi Ignacego, sekretarzowi komisji instrukcyjnej przy Radzie Stanu i komisji emerytalnej w Królestwie Polskim.
Herb — na tarczy dwudzielnej w polu prawym błękitnym, w środku złotej podkowy ocelami do góry – krzyż kawalerski złoty; w lewym czerwonym pod sześciopromienną srebrną gwiazdą – pęk liktorski złoty z toporem, otoczony wieńcem wawrzynowym. Nad hełmem w koronie jastrząb z dzwonkiem u lewej nogi, w prawej szponie trzymający snop liktorski z wieńcem jak na tarczy. Labry z prawej czerwone, z lewej błękitne podbite złotem. Źródła: Ostr. t.1/205 nr 1160, t.2/121; Szl. Król. 
Zieliński h. Jelita, vel Saryusz-Zieliński, Zieleński, przydomku Saryusz, pisali się z Zieleńca in. Zielińca w Wielkopolsce, wsi od której wzięli także nazwisko i gdzie dziedziczyli w XV-XVII wieku. Obecnie wieś nosi nazwę Zieliniec, znajduje się w gminie Kołaczkowo, pow. Września. Zielińscy są wymieniani w aktach urzędowych w latach 1585, 1617 (Nies.), 1570, 1589, 1600, 1664, 1678 (A. C. Poznańskie). Wojciech Zieliński, kanonik kujawski, deputat na Trybunał koronny 1728. Antoni (zm. ok. 1766), podczaszy łęczycki. W XVIII wieku byli dziedzicami Kłoniszewa i Zaborowa w ziemi sieradzkiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Jedna linia otrzymała potwierdzenie szlachectwa w Prusach 1868. Są prawdopodobnie jednego pochodzenia z Tarnowskimi herbu Jelita.Genealogia(osób: 135)• ANTONINA Zielińska (1843-1912), c. Jana i Katarzyny Czerwińskiej; ur. Jaksice, pow. proszowicki, zm. w Warszawie; m. Konstanty Mikołaj Zieliński h. Jelita (1838-1907), s. Stanisława i Julianny Malinowskiej; ur. Sarnaki, zm. Warszawa.
ppor. Zbigniew Zieliński
(1913-1940)
• IGNACY Zieliński (ok. 1800-1854), ziemianin, od 1848 właściciel dóbr Szczurowa w dawnym woj. krakowskim, obecnie siedziba gminy; wieś ta od 1827 należała do Jerzego Popowicha, komornika sądu szlacheckiego, który majątek zapisał swemu siostrzeńcowi Janowi Truskawskiemu; po śmierci Zielińskiego, dobra przeszły na jego żonę, Anastazję z Chwalibogów (MK Szczurowa; Dzieje parafii Szczurowa, Szczurowa.pl); ż. Anastazja Chwalibóg h. Strzemię (ok. 1810-po 1854); 2v. żona (XII 1854) Jana Kępińskiego h. Niesobia, wyznania kalwińskiego. Źródła: Bork. Sp. 541; Dw. Teki; Nejm.; Nies. t.10/164-166; Szl. Król.; Żern. t.2/581; Katyń. Księga cmentarna, Warszawa 2000, cz. 3, s. 733.
Zieliński h. Prus III, vel Zieleński, niektóre opracowania podają, iż wyszli z Zielonek w ziemi sądeckiej. Niesiecki pisze w Herbarzu, że ich „dla zasług wojennych w komput rycerstwa polskiego wpisała Konstytucja 1661 r. i na pewnych dobrach lenne prawo przyznała”. W takim razie są chyba identyczni z Zielińskimi herbu Prus II. Jako Zielińscy herbu Prus III, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r., zaś w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Źródła: Bork. Spis 541; Kur.; Nies. t.10/163; Szl. Gal.; Szl. Król.; Żern. t.2/580. Zieliński h. Radosz, z nich: Jan Zieliński otrzymał prawo nowego szlachectwa oraz herb Radosz w Królestwie Polskim w 1842 r. z racji posiadania Orderu Św. Stanisława 3 klasy (Sęcz.). Opisu herbu nie przedstawiono. • ANTONINA Zielińska (ok. 1805-po 1829), c. Tomasza i Kunegundy Janus; ur. Kaliga, parafia Radoszyce, pow. Końskie, obecnie woj. świętokrzyskie (MK Radoszyce); m. (1826 Radoszyce) Karol Jan Kanty Rozmus (ok. 1800-po 1829), s. Wojciecha i Katarzyny Świercz; ślub w parafii Radoszyce, miejscowość: Kaliga (MK Radoszyce); dzieci: Wiktoria (ur. 1826 Kaliga), Łukasz (ur. 1828 Kaliga), Balbina (ur. 1829 Kaliga) – Rozmus.
• TOMASZ Zieliński (ok. 1770-po 1805); zamieszkały wieś Kaliga, parafia Radoszyce, pow. Końskie, obecnie woj. świętokrzyskie; jego syn otrzymał prawo nowego szlachectwa oraz herb Radosz w Królestwie Polskim w 1842 r. z racji posiadania Orderu Św. Stanisława 3 klasy (Sęcz.); ż. Kunegunda Janus (ok. 1776-1829), c. Łukasza i Agaty Rudna; w aktach także: Januska; zm. Kaliga, parafia Radoszyce, lat 53, mąż Tomasz (MK Radoszyce); dzieci: Jan, Antonina. Źródła: Bork. Sp. 541; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t.2/581.
Zieliński h. Świnka, jedna z najmożniejszych i najbardziej wpływowych rodzin mazowieckich, gałąź rodu Świnków. Pisała się z Zielonej w woj. płockim (Papr.). Posiadali liczne majątki ziemskie w ziemi dobrzyńskiej i województwie płockim, m. in. Markowice, Wola, Rostkowo, Laski, Wąsewo, Kowalewo Wielkie, Szyszki, Koźniewo, Przetycz, Glinojeck k/ Gołymina, Chrotków, Skępe, Gościszki. Z nich: 9 senatorów w latach 1572—1796. — Grzegorz (zm. 1595), wojewoda płocki 1582. – Walenty (zm. 1646), wojewoda płocki 1640. – Ludwik (zm. 1678), kasztelan sierpski 1674. – Konstanty (zm. 1709), arcybiskup lwowski 1700. – Jakub (zm. p. 1772), kasztelan raciążski 1760. – Szymon (zm. 1784), kasztelan rypiński 1782. – Ignacy Rufin (zm. 1802), kasztelan wyszogrodzki 1785. – Ludwik (zm. 1806), kasztelan rypiński 1786.Genealogia(osób: 320)• ALEKSANDRA Leonia Zielińska (1822-13 XII 1880), c. Karola i 2ż. Heleny Ludwiki
Wołłowicz; zm. Gzy; m. (1844 Glinojeck k/ Gołymina) Leon Bolesta-Koziebrodzki h. Jastrzębiec (24 II 1809-30 III 1852); ur. Kamienica, zm. Brzozowo, parafia Dzierzgowo; 1v. żonaty (1827) z Ludwiką Górską h. Boża Wola (1810-po 1842); dzieci: Zofia Elżbieta Koziebrodzka (1844-1883).
Gustaw Zieliński
(1809-1881)
• GUSTAW Zieliński (1 I 1809-23 XI 1881), s. Norberta i Kazimiery Zielińskiej, pisarz i poeta okresu romantyzmu, uczestnik powstania listopadowego, zesłaniec syberyjski; zaliczany do tzw. „ukraińskiej szkoły poetów”; uczęszczał do szkół w Toruniu, Warszawie i Płocku, ukończył wydział prawa i administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1830; w powstaniu listopadowym brał udział jako szeregowiec, po bitwie pod Warszawą otrzymał stopień oficerski; uniknął represji, uchodząc z korpusem generała Rybińskiego do Prus; wrócił do kraju 1832, korzystając z amnestii; związał się z ówczesnym literackim środowiskiem warszawskim; 1833 został mimowolnie zaangażowany w tzw. „sprawę Zaliwskiego”, za co został uwięziony i zesłany na Syberię; przebywał w Tobolsku i Iszymiu, gdzie wszedł w środowisko filomatów i dekabrystów; wrócił do kraju 1842 i zajął się gospodarką; po 1848 współredagował „Bibliotekę Warszawską”; protestując przeciwko planom wywołania powstania styczniowego wyjechał za granicę i nie brał udziału w powstaniu; zgromadził duży księgozbiór, który stał się podstawą obecnej Biblioteki Towarzystwa Naukowego w Płocku; jest patronem Szkoły Podstawowej w Skępem; ur. Markowice, obecnie woj. kujawsko-pomorskie, zm. Skępe, poch. tamże (Wikipedia); 1ż. (ok. 1845) Urszula Romocka h. Ślepowron (ok. 1825-9 I 1852); zm. Łożyn; dzieci: Józef, Stanisław (I), Maria; 2ż. Aniela Romocka h. Ślepowron (ok. 1820-1870); dzieci: Zofia, Karol, Władysław, Ludwik, Jan, Ignacy, Adolf, Stanisław (II), Stefan, Kazimiera, Konstanty.
Źródła: Nies. t.10/166-167; Papr.; Żych. t.31/74-76; Gustaw i Jan Zielińscy, Wiadomość historyczna o rodzie Świnków oraz rodowód pochodzącej od nich rodziny Zielińskich herbu Świnka, Toruń 1880-1881.Zieliński h. Zadziełło, vel Zadziełło-Zieliński, rodzina osiadła w Warszawie, przeszła na wyznanie katolickie w końcu XVIII stulecia (Kos.). Wydała kilku znanych adwokatów warszawskich. Z niej: Józef Jan (1785-po 1847), profesor Liceum Warszawskiego i Akademii Duchownej; właściciel domu w Warszawie; w uznaniu zasług nagrodzony szlachectwem 1847, z herbem nazwanym Zadziełło. – Dominik Władysław (1818-p. 1881), znany adwokat w Warszawie. Genealogia(osób: 21)• JULIA Aurelia Zielińska (2 V 1853-13 IV 1902), c. Dominika i Teofili
Brzezińskiej; ur. Warszawa; m. (26 II 1876 Warszawa, Wszystkich Świętych) Aleksander Wieniawski (23 V 1837-8 XII 1916), s. Tadeusza, doktora medycyny i 2ż. Reginy
Wolff, urzędnik ministerstwa spraw zagranicznych, przydzielony do kancelarii generał-gubernatora warszawskiego, urzędnik do szczególnych poruczeń przy tymże, naczelnik wydziału w kancelarii generał-gubernatora; członek rady Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej; otrzymał szlachectwo dziedziczne Cesarstwa Rosyjskiego, ukazem senatu 31 I 1881; dzieci: Adam Wieniawski (ur. 27 XI 1876).
• MARCELI Józef Bazyli Zieliński (14 VI 1816-po 1881), s. Józefa i Julianny Krysińskiej, rejent w Warszawie; ur. Warszawa; ż. (1841 Warszawa, Nawiedzenia NMP) Aniela Jasińska (ok. 1820-p. 1881), c. Piotra Eliasza i Barbary
Piotrowskiej; dzieci: Stefania, Henryka (Henrietta), Aleksandra, Maurycy.
Bęklewski h. Nałęcz, vel Beklewski, w W. Ks. Litewskim. Z woj. brzeskim litewskim podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648 i obiór Jana III w 1674. Podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 i akt konfederacji generalnej W. Ks. Litewskiego 1764. Posiadali starostwo wisuniskie 1740 
Białkowski h. Bibersztein, pochodzą prawdopodobnie ze wsi Białkówki w powiecie pilznieńskim, na której dzedziczyli w 1508 r. Wg Paprockiego gniazdem tej rodziny jest powiat biecki, lecz nazwisko wzięli od wsi Białkowa w ziemi dobrzyńskiej. W XVII i XVIII w. zamieszkują m. in. na 
Białkowski h. Nieczuja, mają pochodzić, wg Długosza, ze wsi Białkowice w woj. sandomierskim. Wieś tę za jego czasów posiadał Mikołaj ok. 1470 r. 
Białowieski h. Gozdawa, pisali się z Białowieży pod Pułtuskiem, w woj. mazowieckim. Dziedzice Białowieży h. Gozdawa otrzymali różne przywileje od ks. Kazimierza mazowieckiego w 1472 r., posiadali wówczas starostwo pułtuskie. Podpisali manifest szlachty litewskiej 
Białowieski h. Jastrzębiec, vel Białowiejski, na Kujawach i w ziemi dobrzyńskiej; wzięli nazwisko od wsi Białowieżyna Dużego i Małego w pow. lipnowskim, które to wsie posiadali w 1564 r. (dziedziczyli tam jeszcze w XVIII wieku). Oprócz Białowieżyna i Białowieżynka, należało do nich Czachowo w woj. płockim (1756), Zawidz Mały w pow. lipnowskim (1839). Podpisali z ziemią dobrzyńską elekcję Augusta II w 1697 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1839 i 1848 r. 
Białowieski h. Topór, właściwie Białowiejski, z Białej Wioski w z. rawskiej, notowani w Aktach Kościańskich w 1565 r. (Piotr Bodzanta z Białej Wioski) i 1766 r. Byli też na Białej Rusi, do której przenieśli się z Wielkopolski. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie w 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 
Zwolski h. Ogończyk (in. Powała), vel Powała-Zwolski, rodzina mazowiecka, gałąź rodu rycerskiego Powałów-Ogończyków. Wzięli nazwisko od wsi Zwola k/ Żelechowa w ziemi czerskiej, obecnie pow. Garwolin, gmina Miastków Kościelny. Miejscowość znajdowała się 
Wyszyński h. Pierzchała (in. Roch), rodzina podlaska ze wsi Wyszonki in. Wysząnki w ziemi bielskiej. Według Kapicy Milewskiego byli herbu Grabie, którego późniejszą odmianą był herb Trzywdar. Z nich: Marcin, regent grodzki brański. Stanisław, podstoli ziemi 
Wyszyński h. Trzywdar, rodzina podlaska, jednego pochodzenia z Rakowskimi z Rakowa herbu Trzywdar a także z Jałbrzykowskimi. Ich pierotny herb to Grabie. Wyszyńscy herbu Trzywdar zostali wylegitymo-wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1851. Z nich: Andrzej Wyszyński, łowczy krasnostawski, otrzymał tytuł baronowski austriacki 1782. Józef Wyszyński, s. Ignacego, otrzymał przyznanie tego tytułu w Królestwie Polskim 1844.
Żabicki h. Prawdzic, vel Zabicki, Ziabicki, pisali się z Radzanowa w ziemi płockiej. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Żabiczki (obecnie Krzyczki-Żabiczki) i Żabiczyn, w gminie i parafii Nasielsk, dawny pow. Pułtusk, obecnie pow. Nowy Dwór Mazowiecki. Są jednego pochodzenia z Radzanowskimi, Ciemniewskimi, Niszczyckimi i Parysami. Jakub Żabicki, podkomorzy zakroczymski 1589 (Con.). Stanisław, pisarz ziemski zakroczymski, poseł na sejm 1620. Piotr, podkomorzy liwski, deputat na Trybunał radomski, poseł na sejm i kasztelan liwski 1626. Mikołaj, podkomorzy gostyński, poseł na sejm 1661 r. (Con.). Andrzej, porucznik w pancernej chorągwi Koniecpolskiego, „mąż w wojnach przez lat 20 zasłużony, osiadł na Wołyniu koło Ostroga roku 1690” (Mał.). Żabiccy herbu Prawdzic zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 kasztelan w latach 1626 — 1638. 
Zieliński h. Ciołek, vel Zieleński, Żeliński, Żeleński, rodzina małopolska, pisząca się ze wsi Zielanka in. Żelanka (de Zelanka, Zelyanka), obecnie Zielonka k/ Zwolenia w ziemi radomskiej, dawnym woj. sandomierskim 1569 (Con.), 1528 (Nies.), a później z Zieliny. Notowana była także w 
Zieliński h. Doliwa, vel Zieleński, Zeleński, Zeliński, podobno także Zielecki, Zielęcki, Żelęcki, Zelęcki, w Wielkopolsce, później także w ziemi dobrzyńskiej 1784. Mają być jednego pochodzenia z Żelęckimi herbu Doliwa (Nies.) i podobno wywodzić się od Zielińskich h. Ciołek (Żern.). Pod Żelęckimi Niesiecki wymienia Teodora Zelińskiego herbu Doliwa „zmarłego w r. 1641, [któremu] wypisał nadgrobek Starowolski in Monum. fol. 538, który mu żona jego wystawiła, Jadwiga Tarnowska” (Nies.). Zielińscy herbu Doliwa zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Zieliński h. Grzymała, vel Zieleński, z Zielony, w ziemi płockiej 1545. Mają być gałęzią rodziny Łagunów (Łaguna) vel Łagonów herbu Grzymała odm. Byli też Zieleńscy h. Grzymała z Zieleniec w pow. pyzdrskim 1618 (R. P. K. 178). Zielińscy herbu Grzymała zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Zieliński h. Jelita, vel Saryusz-Zieliński, Zieleński, przydomku Saryusz, pisali się z Zieleńca in. Zielińca w Wielkopolsce, wsi od której wzięli także nazwisko i gdzie dziedziczyli w XV-XVII wieku. Obecnie wieś nosi nazwę Zieliniec, znajduje się w gminie Kołaczkowo, pow. Września. Zielińscy są wymieniani w aktach urzędowych w latach 1585, 1617 (Nies.), 1570, 1589, 1600, 1664, 1678 (A. C. Poznańskie). Wojciech Zieliński, kanonik kujawski, deputat na Trybunał koronny 1728. Antoni (zm. ok. 1766), podczaszy łęczycki. W XVIII wieku byli dziedzicami Kłoniszewa i Zaborowa w ziemi sieradzkiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Jedna linia otrzymała potwierdzenie szlachectwa w Prusach 1868. Są prawdopodobnie jednego pochodzenia z Tarnowskimi herbu Jelita.
Zieliński h. Prus III, vel Zieleński, niektóre opracowania podają, iż wyszli z Zielonek w ziemi sądeckiej. Niesiecki pisze w Herbarzu, że ich „dla zasług wojennych w komput rycerstwa polskiego wpisała Konstytucja 1661 r. i na pewnych dobrach lenne prawo przyznała”. W takim razie są chyba identyczni z Zielińskimi herbu Prus II. Jako Zielińscy herbu Prus III, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r., zaś w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Zieliński h. Świnka, jedna z najmożniejszych i najbardziej wpływowych rodzin mazowieckich, gałąź rodu Świnków. Pisała się z Zielonej w woj. płockim (Papr.). Posiadali liczne majątki ziemskie w ziemi dobrzyńskiej i województwie płockim, m. in. Markowice, Wola, Rostkowo, Laski, Wąsewo, Kowalewo Wielkie, Szyszki, Koźniewo, Przetycz, Glinojeck k/ Gołymina, Chrotków, Skępe, Gościszki. Z nich: 9 senatorów w latach 1572—1796. — Grzegorz (zm. 1595), wojewoda płocki 1582. – Walenty (zm. 1646), wojewoda płocki 1640. – Ludwik (zm. 1678), kasztelan sierpski 1674. – Konstanty (zm. 1709), arcybiskup lwowski 1700. – Jakub (zm. p. 1772), kasztelan raciążski 1760. – Szymon (zm. 1784), kasztelan rypiński 1782. – Ignacy Rufin (zm. 1802), kasztelan wyszogrodzki 1785. – Ludwik (zm. 1806), kasztelan rypiński 1786.
Wierzbicki h. Gryf, ze wsi Wierzbica i Wólka (Wola) Wierzbicka, w województwie lubelskim, powiecie janowskim, gminie Urzędów, parafii Boby. Wólka Wierzbicka należała do nich przez cztery wieki, do 1841 r., kiedy to nabył ją Zembrzuski. 
Wierzbicki h. Radwan, wywodzą się zapewne z Mazowsza lub Podlasia. Jan Wierzbicki, poborca ziemi łomżyńskiej 1580 r. (Vol. Leg.). Niektórzy osiedli na Litwie. Niesiecki, cytując Starowolskiego, pisze o Piotrze Wierzbickim z powiatu drohickiego, który wysłany do Niemiec na pomoc „za Ferdynandem Cesarzem wojując przeciwko dyssydentom poległ na placu 1621 r. leży w Piotrkowie”. Jakub Władysław, komornik brześciański, tj. brzeski litewski, i Paweł, podpisali elekcję 1674 r. z woj. brześciańskim (Nies.). Z nich: 2 biskupów 1550 — 1588.