Chotomski

Chotomski h. Prawdzic, rodzina mazowiecka, przydomku Dienheim albo Dingheim, pochodząca od Szczawińskich, nazwisko przyjęli od dóbr Chotomia w pow. zakroczymskim. Z nich Mikołaj z Chotomia, podsędek zakroczymski 1500 r. Feliks, łożniczy królewski 1543 r.


• BOLESŁAW Dingheim Chotomski (ok. 1830-po 1862), s. Ferdynanda, doktora medycyny i chirurgii, pułkownika wojsk polskich, i Pauliny Twardochlebowicz; ż. (2 XII 1862) Kazimiera hr. Dąmbska (22 II 1824-po 1862), c. Kazimierza i Józefy Jezierskiej; dzieci: syn NI.

Źródła: Bon. III 76; Bork. Rocz. II 436-437.

Ciecierski

Ciecierski h. Rawicz, rodzina małopolska, pochodząca z Ciecierzyna pod Lublinem, z której jedna gałąź osiedliła się na Podlasiu, druga na Litwie. Występuje w Metrykach koronnych od 1571 r. Od XVII do XIX wieku byli właścicielami dóbr Mordy, Ciechanowce i Ostrożany w pow.
drohickim.

• STEFAN Dominik Ciecierski (XIX w.), s. Dominika i Konstancji Grzybowskiej, właściciel majątków ziemskich Ciechanowce i Ostrożany w pow. drohickim; ż. Jadwiga hr. Rzewuska, c. Henryka i Julii Grocholskiej; dzieci: Stefan, Henryk, Jadwiga, Wanda, Maria.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/442.

Grabianka

Grabianka h. Leszczyc, rodzina małopolska, pierwotnie zwana Grabionka, pisała się z Pankracewic w woj. lubelskim. Z nich Mikołaj kanonik krakowski 1563, Mikołaj kanonik przemyski, rejent kancelarii mniejszej 1585, Bernard starosta pokutyński rotmistrz 1699, Franciszek
prowincjał zakonu franciszkanów w Polsce, Tadeusz (zm. 1807), starosta liwski, filozof i marzyciel, założyciel sekty "Nowego Izraela". W XVIII i XIX stuleciu należały do nich majątki ziemskie: Kupin, Skibecz, Lipowiec, Krzemienna i Nowosiółki.

• KAJETAN z Pankracewic Grabianka (XIX w.), s. Antoniego i Heleny Stadnickiej, właściciel dóbr Kupin i Skibecz, kurator szkół gubernialnych krzemienieckich; ż. Maria bar. Geismar; dzieci: Antoni, Władysław.

Źródło: Bork. Rocz. II 477-478.

Hłasko

Hłasko h. Leliwa, vel Chłasko, Łasko, rodzina rusko-litewska, z której Tychno Iwanowicz, właściciel Kniażyc 1585, Karol starosta szewiński 1720. Tadeusz (zm. 1756), starosta szmeltyński. W XVIII stuleciu należały do nich starostwa szewińskie i szmeltyńskie, a w XIX byli właścicielami
dóbr Borkowicze, Hromoczna, Józefów, Katarzynowo, Małyczyn, Ziabki i Skórnianka w pow. drysieńskim, Stanisławów i Paludowicze w pow. lepelskim, Bułanki, Prodrzenicze, Przeszemieniec, Mikołajowo, Czerepiety w połockim.

• MIKOŁAJ Hłasko (XIX w.), s. Józefa i Teofili Korsak, właściciel dóbr Borkowicze w pow. drysieńskim; ż. Katarzyna Jesman; dzieci: kilkoro.

Marek Hłasko
(1934-1969)

• MAREK Hłasko (14 I 1934-14 VI 1969), s. Macieja i Marii Rosiak, prozaik i scenarzysta filmowy, głośna postać powojennej literatury polskiej, w czasach PRL-u stał się symbolem buntu przeciwko władzy i nurtowi socrealistycznemu; od 1951 korespondent terenowy Trybuny Ludu, debiutował w prasie opowiadaniem "Baza sokołowska" 1954, szeroki rozgłos przyniósł mu zbiór opowiadań "Pierwszy krok w chmurach" 1956; ur. w Warszawie, zm. w Wiesbaden w Niemczech.
 
Źródła: Bork. Rocz. t.2/484-486; Wikipedia.

Hrebnicki

Hrebnicki h. Ostoja, rodzina litewska, z której Urban Antoni starosta miciuński 1753 r., a ks. Florian (zm. 1762), biskup greko-unicki witebski, mścisławski, orszański, mohilewski, arcybiskup grecko-unicki połocki, metropolita kijowski. W XVIII i XIX wieku byli właścicielami dóbr Obol
i Zadory w pow. połockim, Mossarz w pow. horodelskim, Michalin, Orzechowno, Paula i Nacza w pow. lepelskim, Terespol w pow. drysieńskim, Michałów w pow. dziśnieńskim.

• STANISŁAW Hrebnicki (XIX w.), s. Stanisława i Teresy Makowieckiej, właściciel Obola w pow. połockim; ż. Konstancja z Samiszczów; dzieci: Józef, Władysław, Konstancja.

Źródło: Bork. Rocz. t.2/492-493.

Januszkiewicz

Januszkiewicz h. Lubicz, vel Januszkowicz, rodzina żmudzka, cytowana w Metryce litewskiej od 1528 r., z nich Fiedor pisarz litewski, starosta łucki 1502 r. W XVIII i XIX wieku byli właścicielami Dziahylna na Litwie, w woj. mińskim.

Genealogia
(osób: 137)

 
• EUSTACHY Januszkiewicz h. Lubicz (26 XI 1805-8 VIII 1874), s. Michała i Tekli Sokołowskiej, oficer wojsk polskich, uczestnik powstania listopadowego 1830/31, kawaler złotego krzyża Virtuti Militari, później znany księgarz polski w Paryżu, znajomy Mickiewicza, autor wielu dzieł, wydawca; ur. Prusy, pow. słucki, parafia Cimkowicze, chrz. 1805, zm. Paryż, lat 68 (Pam. Januszk.; Bork. Rocz.; Bazyl.); ż. (ok. 1840 Kraków) Eugenia bar. Larysz, Larisch h. wł. (ok. 1820-po 1874), c. Karola z Osieka i Karoliny hr. Grabowskiej h. Oksza, generałówny, starościanki wołkowyskiej; w aktach także: Larisch, Lariss; dzieci: Maria. 

• MARIA Januszkiewicz h. Lubicz (19 VII 1853-po 1882), c. Eustachego i Eugenii Larysz; ur. Paryż (Bork. Rocz.); m. (ok. 1872 Czaple) Konstanty Chościak-Popiel z Turny h. Sulima (27 VI 1841-po 1882), s. Wacława Kacpra Sebastiana i Eweliny Ewy hr. Łubieńskiej h. Pomian, ziemianin, dziedzic dóbr Turna; właściciel dóbr Czaple w gub. kieleckiej; dzieci: Felicja (ur. 1873), Jan Gabriel Maurycy Wincenty (ur. 1877 Piasek k/ Krakowa), Maria (1879-1944), Eustachy (1875-1936), Wincenty (ur. 1880) – Popielowie.

Źródła: Bon.; Bork. Rocz. t. 2/496; Nies.; Urus.

Jaruzelski

Jaruzelski h. Ślepowron, vel Jarużelski, Jaruzalski, Jeruzalski, rodzina podlaska pochodząca ze wsi Jaruzale (in. Jarużale, dzisiaj Jeruzale) w ziemi drohickiej, z której jedna gałąź osiedliła się na Rusi Czerwonej. Z tej rodziny Wacław chorąży bielski, poseł na sejm 1703. Tomasz cześnik
drohicki, poseł na sejm 1703. Szczepan podstoli podlaski, poseł na sejm 1703. Wojciech wojski podlaski, poseł na sejm 1767. W XVIII i XIX stuleciu posiadali majątek ziemski Ruś Stara w pow. łomżyńskim, oraz Jawornik Ruski w pow. sanockim.

• JÓZEF z Jarużel Jarużelski (XIX w.), s. Wojciecha i Heleny Filipkowskiej, właściciel dóbr Jawornik Ruski w pow. sanockim, członek rady powiatowej dobromilskiej; 1ż. Baltazara Kraińska (zm. 1880); dzieci: Józef, Maria; 2ż. (1882) Helena Kraińska (ur. 1851), c. Edmunda i Katarzyny Rożnieckiej, siostra rodzona Baltazary.

gen. Wojciech Jaruzelski
(ur. 1923)

• WOJCIECH Witold Jaruzelski (ur. 6 VII 1923), s. Władysława Mieczysława i Wandy Zarembianki, działacz komunistyczny, dowódca wojskowy, generał armii Ludowego Wojska Polskiego, szef Głównego Zarządu Politycznego LWP 1960–1965, szef Sztabu Generalnego LWP 1965–1968, minister obrony narodowej PRL 1968–1983; stał na czele sił, które w nocy z 12 na 13 XII 1981 wprowadziły nielegalnie na terytorium Polski stan wojenny 1981–1983, członek Biura Politycznego KC PZPR 1971–1989, I sekretarz KC PZPR 1981–1989, poseł na Sejm PRL, prezes Rady Ministrów PRL 1981–1985, przewodniczący Rady Państwa PRL 1985–1989, prezydent PRL 1989; ż. (1960) Barbara Jaskólska (ur. 1930); dzieci: Monika.

Źródła: Bork. Rocz. II 498; Wikipedia.

Ambroziewicz

Ambroziewicz h. Poraj, rodzina litewska, z której Stanisław i Marcin wylegitymowani ze szlachectwa w halickim sądzie grodzkim 1782 r.

• WŁADYSŁAW Ambroziewicz, s. Andrzeja i Anieli Jędrosińskiej, inżynier przy kolei państwowej tarnowsko-leluchowskiej; ż. Ludwika Reichenberger.

Źródła: Bork. Rocz. t. 1/439.

Bełza

Bełza h. Jastrzębiec odm., stara mieszczańska rodzina krakowska, wymieniana w aktach krakowskich od r. 1456; nobilitowana przez króla Zygmunta III w 1591. Z tej rodziny: Marcin, konsul krakowski, przyjaciel Mikołaja Kopernika, ojca astronoma, ok. 1458 r.; Erazm, nobilitowany
1591 r., Franciszek, poeta 1618.

Władysław Bełza
(1847-1913)

• WŁADYSŁAW Bełza (17 X 1847-29 I 1913 ), s. Józefa i Augusty Bogumiły Ostrowskiej, poeta neoromantyczny, piszący w duchu patriotycznym, nazywany piewcą polskości, publicysta, animator życia kulturalnego, oświatowego i prasowego; ur. w Warszawie, zm. we Lwowie; ż. Maria Ostrowska.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/441; PSB.

Choiński

Choiński h. Korczak, v. Chojeński, rodzina pochodząca z ziemi bielskiej, później przeniosła się do Wielkopolski. Wyszli ze wsi Choiny. Borkowski myli chyba tę rodzinę z Chojeńskimi herbu Abdank, którzy też czasem pisali się Choiński. Zob. Chojeński herbu Abdank

• TYMOTEUSZ z Choiny Choiński (XIX w.), s. Franciszka i Franciszki hr. Raczyńskiej; właściciel kolonii Warzen-Choino w stanie Arkanzas, w Ameryce.

Źródło: Bork. Rocz. I 450-451.

Darowski

Darowski h. Ślepowron, vel Weryha-Darowski, rodzina czerwonoruska, używająca przydomku Weryha. Podobno wywodzi się od Wojsiełka czyli Wasyla, syna Mendowsa, pochwyconego przez Tatarów, którego po powrocie z niewoli nazwano Weryhą. Z nich Zygmunt sławny rębacz za
króla Jana III. W XIX wieku byli właścicielami dóbr Mydlnik w pow. krakowskim, Trzciniec w pow. jędrzejowskim, Łobaczów i Tetijów na Ukrainie, w pow. białocerkiewskim.

• JAN Weryha Darowski (XIX w.), s. Karola i Katarzyny Maszkiewicz, właściciel dóbr Tetijów na Ukrainie, w pow. białocerkiewskim (Biała Cerkiew); ż. Maria Bogusz; dzieci: Zygmunt, Maria.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/458-459.

Dolaczko

Dolaczko h. własnego, rodzina siedmiogrodzka, przybyła do Polski wraz z królem Stefanem Batorym. Polski indygenat, wraz z nadaną przez króla wsią Puszkarze w woj. grodzieńskim, otrzymała 9 II 1580 r. Nadania oraz indygeant potwierdził król Stanisław August 20 XII 1794 r.
Herb ich przedstawia — w polu czerwonym, zwróconego w lewo rycerza w bogatym płaszczu, opartego o działo, w prawej ręce lont zapalony trzymającego; w hełmie pięć piór strusich.

Genealogia
(osób: 17)

• MAREK Dolaczko (ok. 1550-po 1580), dzielny wojownik i szlachcic siedmiogrodzki, przybyły do Polski ze Stefanem Batorym, odznaczył się pod Pskowem i Wielkimi Łukami, w nagrodę czego otrzymał indygenat pol. oraz wieś Puszkarze w woj. grodzieńskim. Owe nadania oraz indygenat potwierdzone zostały Tomaszowi Dolaczce przez króla Stanisława Augusta 20 XII 1794 r.

• WŁADYSŁAW Dolaczko (3 VIII 1835-po 1882), s. Antoniego i Wiktorii Kulikowskiej, kolegialny sekretarz w rosyjskim ministerstwie spraw wewnętrznych; ż. (ok. 1868) Julia Brodzieniec h. Dębno (ok. 1845-po 1882); dzieci: Władysław, Edward, Helena, Józefa.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/460-461, t.2/456.

Horodyski

Horodyski h. Korczak, licznie rozrodzona rodzina czerwonoruska, używająca przydomków: Abramowicz, Bratko, Jadwiszczak, Kamatiak, Maciejczak, Czobotowicz, Onańczyk, Prokopiak, Puhacz i Żurawel. W XIX stuleciu byli właścicielami następujących dóbr w Galicji: Żabińczyki, Krogulec, Kociubińce, Tłusteńkie, Babiniec i Wasylkowce, wszystkie w pow. husiatyńskim.

• TOMASZ Izydor Horodyski (ok. 1820-po 1880), s. Antoniego i Zofii Czernińskiej, poseł na sejmy galicyjskie i do Rady Państwa w Wiedniu; właściciel dóbr Krogulec w pow. husiatyńskim; ż. (1845) Anna Komarnicka (ok. 1820-po 1880); dzieci: Bronisław.

Źródło: Bork. Rocz. I 471-472.

Hoszowski

Hoszowski h. Sas, licznie rozrodzona rodzina czerwonoruska, pochodząca z Hoszowa w ziemi lwowskiej, wymieniana w aktach grodzkich lwowskich od 1464 r. Używali następujących przydomków: Hłochan, Hołdysz, Jurfiniec, Kubarycz, Markowicz, Misiewicz, Siarkowicz, Stasiewicz i Stecewicz.

• JERZY Hoszowski, władyka przemyski ok. 1670 r.

• ERAZM Hoszowski (XIX w.), urzędnik fundacji hr. Skarbka we Lwowie.

Źródło: Bork. Rocz. t. 1/472-473.

Janiszewski

Janiszewski h. Ostoja, vel Janiszowski, rodzina małopolska, z Janiszowa w pow. radomskim, parafia Radom. Z tego samego Janiszowa wyszli też Janiszewscy herbów Półkozic i Pobóg. Boniecki wyprowadza ich z Janiszowa obok Piotrawina, w powiecie lubelskim, z którego wyszli także
Janiszewscy Junoszyce i Strzemieńczykowie, jednak później dodaje, iż mogą się też wywodzić Janiszowa pod Zawichostem (Bon.). Stanisław, Benedykt i Jakub Janiszewscy herbu Ostoja, synowie Stanisława, zeznawali akta w Lublinie 1646 r. (Zap. Lub.). Jan, pochowany w Sandomierzu 1646 r. (Star. Mon.). Z tego rodu Janiszewscy podpisali z woj. lubelskim i z ziemią czerską elekcje 1669 i 1697. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim bełskim 1782, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Byli również na Litwie, w powiecie owruckim. 

Genealogia
(osób: 56)

• ANNA Stefania Ostoja-Janiszewska h. Ostoja (1835-21 II 1902), c. Michała Mateusza i Salomei Bramskiej; ur. Warszawa, chrz. 1858, zm. tamże, lat 67, poch. Cm. Powązkowski, kw. 156-VI-26/27/28, gr. rodz.; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Jan, św. Krzyż); m. (1868 Warszawa) Henryk Dominik Strzałkowski h. Ostoja (15 VII 1835-16 VII 1882), s. Dominika i Wiktorii Lisieckiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 z herbem Ostoja (Szl. Król.); ur. Czarnogłów, parafia Wiśniew, pow. stanisławowski, obecnie woj. mazowieckie, chrz. 1835, zm. Korytnica k/ Węgrowa, lat 47, poch. Cm. Powązkowski, kw. 156-VI-26/27/28, gr. rodz. Janiszewskich (MK Wiśniew, Korytnica; Cm. Pow.); dzieci: 1. Natalia Anna Strzałkowska (ur. 12 III 1869), ur. Wyszków, pow. wyszkowski, chrz. 1869 (MK Wyszków).

• ANZELM Witalis Ostoja-Janiszewski h. Ostoja (ok. 1770-po 1847), s. Grzegorza i NN., obywatel, zamieszkały w Warszawie (MK Warszawa: św. Jan); zapewne tenże Anzelm, jako Anzelm Witalis, syn Grzegorza, został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1847 r. (Bon.); ż. (24 XI 1795 Warszawa) Anna Wyganowska (ok. 1775-po 1815); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Wojciech, Michał, Jan, Anna, Marianna (I),  Marianna (II), Stefan (Szczepan), Wiktoria, Franciszka.

Źródła: Bon. t. 8/192-198; Krzep.; Nies.; Szl. Król.; Urus. t. 5/350-351.


Janiszewski h. Strzemię, rodzina małopolska, wymieniana od 1632 w aktach lubelskich, pisała się z Janiszowa (Janiszewa) k/ Piotrawina w pow. lubelskim, tego samego z którego wywodzą się Janiszewscy herbu Junosza. Jedna i druga rodzina używała przydomku Piotrawin, jakoby na pamiątkę wspólnego pochodzenia z Piotrem (Piotrawinem), wskrzeszonym przez św. Stanisława. Jedna ich gałąź przeniosła się na Ruś Czerwoną. W XVIII stuleciu byli właścicielami dóbr Lipnica Górna w pow. jasielskim, w Galicji.

• WŁADYSŁAW Feliks z Janiszowa Janiszewski (1829-po 1881), s. Stanisława i Agnieszki Żurowskiej, inżynier w Marosvasarhely na Węgrzech; ż. Regina Silberleitner (ok. 1840-po 1870); dzieci: Włodzimierz, Armand, Adrianna.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/474-475. 

Uleniecki

Uleniecki h. Przerowa, vel Uliniecki, Ulaniecki, Ulanicki, rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Uleniec, dawniej Ulinicz vel Ulenicz, w ziemi czerskiej, w parafii Worów, obecnie woj. mazowieckie, wymieniana w aktach czerskich od 1413 r. (AGZ Czersk).
Z nich Grzegorz podczaszy czerski 1524, Piotr chorąży czerski 1526, Jan chorąży warszawski 1529, Jan kanonik i oficjał warszawski 1532. Jedna gałąź przeniosła się na Ruś Czerwoną, gdzie posiadali m. in. dobra ziemskie Wolica, oraz Jaremków w pow. rudeckim. Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 25)

• MARIA Uleniecka (ok. 1895-po 1918), c. Teodora Teofila i Teofili Ewy Lewandowskiej; zamieszkała w Warszawie; m. (1918 Warszawa) Stanisław Kostka Roman Makulec (ok. 1890-po 1918), s. Jana i Leokadii Grabickiej; ślub w parafi Wszystkich Świętych (MK Warszawa: Wsz. Św.).

• WINCENTY Uleniecki z Uleńca (ok. 1800-1869), s. Józefa i 1ż. Marii Żelisławskiej, ziemianin, właściciel dóbr Wolica w Galicji (Bork.); ż. (ok. 1835 Lwów) Józefa hr. Komorowska h. Korczak (1813-po 1881), c. Józefa, szambelana austriackiego, kawalera maltańskiego, i Karoliny hr. Drohojowskiej h. Korczak; dzieci: Józef.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/574-575.

Milowicz

Milowicz h. Mikuliński, rodzina żmudzka, której starożytności dowodzi fakt, iż jej przodek Milus, syn Ginejda, podpisał na sejmie w Horodle unię Litwy z Koroną, a na pamiątkę tego Milowicze używają dewizy w herbie: "Unia Litwy z Polską". Do czasów konfederacji barskiej posiadali dobra Melniszki, Oksztyny i Zabołoki na Żmudzi, w pow. wiłkomirskim. Później w ich posiadaniu był m. in. Modryń, Modryniec i Bereść w pow. hrubieszowskim, oraz Dymitrówka na Wołyniu.


• JAN Milowicz (ok. 1740-po 1774), uczestnik konfederacji barskiej, po pierwszym rozbiorze Kraju, przeniósł się w Lubelskie.

• WŁODZIMIERZ Milowicz (1838-1884), s. Seweryna i NN., publicysta, działacz konspiracyjny, powstaniec 1863/64; uczestnik tajnego Związku Trojnickiego, na emigracji od 1860, komisarz rządowy w Galicji 1863; zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. Rb (PSB; Rogiński, Wspomnienia; Cm. Rakowicki, Monografia).

Źródła: Nies. VI; Żych. I 209; PSB T. 21, s. 240.

Dobrzyński

Dobrzyński h. Jelita, pochodzą z woj. kaliskiego, w XIX wieku zamieszkiwali jednak głównie w Galicji.W ich posiadaniu były m.in. następujące majątki ziemskie: Chwałowice w pow. proszowskim, Jastrzębie, Rożnów i Zagórza w pow. sądeckim, Klecie i Bukowina w pow.
jasielskim. Uzyskali austriacki tytuł hrabiowski pod koniec XVIII stulecia.

• FAUSTYN Dobrzyński, brat stryjeczny Walentego, uzyskał austr. tytuł hrabiowski.

• WALENTY Dobrzyński (II połowa XVIII w.), oficer wojsk polskich; właściciel dóbr Chwałowice w pow. proszowskim i Jastrzębi w pow. sądeckim; ż. Agnieszka Świderska; dzieci: m.in. Walenty, Wincenty, Jacenty, Jan Kanty, Ignacy, Antoni Aleksander.

Źródła: Żych. t.1/181.

Barcikowski

Barcikowski h. Jasieńczyk, vel Barczykowski, Bardzikowski, Barszczykowski, z Barcikowa in. Bardzikowa, Barszczykowa w powiecie płockim, gdzie dziedziczyli w 1531 r. i posiadali tę wieś jeszcze w połowie XVIII wieku.

W XVI stuleciu licznie rozrodzeni, dla odróżnienia przyjmowali rozmaite przydomki, jak Rogożek, Wietrzych, Nosek, Wielczuch, Janety, Sasin, Sasinowicz, Burza, Parafa, etc. 

Posiadali oprócz Barcikowa, m. in. dobra Łuczek w woj. bracławskim 1723. W XVII i XVIII w. piastowali urzędy grodzkie i ziemskie w pow. płockim, inflanckim, bracławskim, pińskim, dobrzyńskim, ostrołęckim i chełmskim. 

Z woj. lubelskim, z ziemią łomżyńską, oraz z woj. płockim podpisali elekcję Augusta II w 1697 r., a z woj. płockim i sandomierskim elekcję Stanisława Augusta w 1764 r. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Galicji w 1782 r. w sądzie ziemskim lwowskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1837 i 1852 r.
Genealogia
(osób: 30)

• JÓZEF Barcikowski (ok. 1788-ok. 1831), s. Jana Kantego i Marianny Trepka, właściciel dóbr we wsi Młotkowice, parafia Lipa, gmina Ruda Maleniecka, pow. Końskie, 1820 (MK Lipa); oraz Strzyżów, parafia i gmina Drzewica, pow. Opoczno, obecnie woj. łódzkie (MK Drzewica); nie żył już w 1837 r. kiedy to, według Bonieckiego, miał się wylegitymować ze szlachectwa, natomiast w 1852 r. w Królestwie Polskim zostali wylegitymowani z herbem Jasieńczyk jego wnukowie; błędne są informacje w Herbarzach Bonieckiego i Uruskiego o jego rodzicach; według Bonieckiego byli nimi Stanisław i Salomea Mieczyńska (ich ślub dopiero w 1804 r.), według Uruskiego: Filip i Konstancja Czarzasty (Bon.; Urus.; Szl. Król.); ż. (21 I 1814 Lipa) Joanna Strzembosz h. Jastrzębiec (ok. 1792-29 V 1881), c. Cypriana i Apolonii Kietlińskiej; także: Strzęmbosz, Strzębosz, Strzęboszanka; ur. prawd. Kuniczki, parafia Kunice, gmina Sławno, pow. Opoczno, zm. lat 88 (MK Kunice); ślub w parafii Lipa, gmina Ruda Maleniecka, pow. Końskie, miejscowości: Tarnawa, Młotkowice, uwagi: kawaler lat 26, panna lat 22 (MK Lipa); 2v. żona (16 V 1831 Kunice) Walentego Turczynowicza, s. Tomasza i Domiceli Lipczyńskiej, dziedzica dóbr Ostrożna (MK Kunice); dzieci: Marianna, Benedykt, Ignacy.

• MARIANNA Barcikowska (1819-1877), c. Józefa i Joanny Strzembosz (Strzębosz); ur. prawd. Strzyżów, parafia i gmina Drzewica, pow. Opoczno (Bon.; Urus.; MK Drzewica); m. (22 VI 1849 Drzewica) Jan Mniński (ok. 1816-11 VII 1860), s. Antoniego i Bibianny Lubańskiej, rządca gmachu Cesarsko-Królewskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie; ur. parafia Chęciny, zm. Warszawa, lat 44, poch. 13 VII 1860 Cm. Powązkowski, kw. 161-IV-40 (MK Chęciny; Kur. Warsz. 181/1860; Cm. Pow.); ślub w parafii Drzewica, pow. Opoczno, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Strzyżów (MK Drzewica); dzieci: bliźnięta, Julianna Józefa, Julian Józef (ur. 13 II 1853 Warszawa), Wincenty Antoni (ur. 1855 Warszawa) – Mnińscy.

Źródła: Bon. t.1/110-111; Dw. Teki; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.1/93.