Staroźrebski

Staroźrebski h. Dołęga, rodzina mazowiecka, pisali się także Sobiejuski, wg Kosińskiego wygasła; z niej 1 biskup 1562 — 1580.

Źródło: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

• WOJCIECH Staroźrebski Sobiejuski (ok. 1517-I 1580), ksiądz, kanonik płocki i włocławski, archidiakon dobrzyński i krakowski, sekretarz królewski, bp chełmski (6 XI 1562 – 11 XII 1577). Przeniesiony na biskupstwo przemyskie, gdzie rządy objął w dniu 9 marca 1578 r. Zm. w Przemyślu.
 
Źródło: Ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II popr. i uzupeł., Warszawa 2000.

Starorypiński

Starorypiński h. Nałęcz, na Mazowszu, rodzina wywodząca się ze wsi Starorypin w ziemi dobrzyńskiej. Niemierza Starorypiński (ok. 1430-po 1469), zaciężny królewski i Związku Pruskiego, uczestnik wojny trzynastoletniej z Krzyżakami (PSB). Starorypińscy herbu Nałęcz zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 kasztelan 1613. Są ponadto Starorypińscy herbu Brochwicz II.
Genealogia
(osób: 37)

• KAROL Starorypiński h. Nałęcz (1797-ok. 15 VIII 1884), s. Franciszka i Salomei Gorzewskiej, ziemianin, uczestnik powstania listopadowego, marszałek szlachty powiatu latyczowskiego; zapisał 300 tys. rubli na cele filantropijne; zm. Warszawa (Dz. Pozn.; PSB t.42/4); ż. (ok. 1850) Adolfina Tyrawska (ok. 1820-po 1860); dzieci: Stanisław.

• MARIA Starorypińska h. Nałęcz (ok. 1880-po 1910), c. Brunona Witolda i Konstancji Dmochowskiej; m. Paweł Pruszyński h. Rawicz (ok. 1880-po 1910), s. Gabriela i Antoniny Mysłowskiej h. Rawicz; ur. prawd. Kisorycze na Wołyniu (Urus.).

Źródła: Bork. Sp. 417; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies. t.8/499; PSB t.42/4; Żern. t.2/376.