Żelski

Żelski h. Ogończyk, vel Zelski, Zielski, Zrzelski, właściwie Żalski, w ziemi dobrzyńskiej i kujawskiej, piszą się od dóbr swych Żałe in. Żale, powiat Rypin, gmina Brzuze, parafia Żałe. W 1564 roku wieś należy do Piotra Żelskiego (Paw. Wielkop. t.1/293). W 1789 r. jest własnością Goczkowskiego, ale część większa wsi z jeziorem należy do Chełmickich.
Żelscy stanowią gałąź Działyńskich z Działynia, dawny pow. Lipno, i są jednego pochodzenia z Unieńskimi, Kucińskimi, Kościeleckimi ze Skąpego, Radzikowskimi, Kuczborskimi, Chodorąskimi, Murzynowskimi, Rudzowskimi i Suszyckimi. Pochodzą od Wincentego na Żałem, Bachorzewie, części Radzinka etc., kasztelana dobrzyńskiego, i Sędziwoja na Woli i Złotopolu, łowczego dobrzyńskiego, Działyńskich, braci rodzonych, którzy od swego dziedzictwa Żałego w czasach Zygmunta Starego przyjęli nazwisko Żelskich. Według Bilińskiego Ogończykowie Zrzelscy, jak również Zrzelscy innych herbów, w tym Sokola i Godziemba(?) –  wywodzą się ze wsi Źródła Wielkie i Małe (niegdyś Zrzelsko), w parafii Ligowo, obecnie pow. Sierpc (Bil.). Żelscy podpisali elekcję 1697 r. z ziemią dobrzyńską. Z tej rodziny: 2 kasztelanów 1589 — 1600.

• EWA Żelska, Zelska de Żałe (ok. 1680-po 1728), c. Seweryna i Teresy Konarskiej, wojszczanka dobrzyńska, siostra stryjeczna Franciszka Żelskiego; sukcesorka po rodzicach swoich, dziedzicach dóbr Żałe, Poskorczyn, Radzynek, Rogówko, Chruszewo, Wichowo, Popowo i inne; żona „sędzica Mikołaja” w r. 1713 (Akta Bydgoskie); manifestuje się w 1726 r. przeciwko mężowi Mikołajowi Niemojewskiemu, a w 1727 występuje już jako wdowa po tymże mężu, wraz z synem Michałem i innymi swymi dziećmi (Urus.; Zap. Tryb. Piotrk.); m. (ok. 1700) Mikołaj Niemojewski h. Rola (ok. 1680-1726), s. Władysława, sędziego ziemskiego inowrocławskiego, i Doroty Trzebuchowskiej h. Ogończyk; dzieci: Eleonora za Pawłem Trzebuchowskim, Teresa, żona Pawła Dąmbskiego, Michał, Władysław – Niemojewscy.

• JÓZEF Żelski, Zelski (ok. 1690-po 1731), s. Łukasza i Zuzanny NN., ksiądz katolicki, proboszcz parafii Brudzew, 1731; razem z bratem rodzonym Janem Ż., proboszczem Św. Ducha za miastem Kościanem, cedują 1731 r. siostrze rodzonej pannie Eleonorze Ż. sumę 9. 000 zł. na dobrach Bukowa w Ks. Brandenburskim, pow. sulechowski, ol. rodzicom przed aktami miejskimi Krosna zapisane (AGZ Kościan).

Źródła: Bil. 216-217; Bork. Sp. 538, 546; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies. t.10/153-154, 191; Pap.; SGKP t.14/733; Stup. t.3/227, 234; Szl. Król.; Żern. t.3/589; Żych. t.5.

Żabicki

Żabicki h. Nałęcz, w woj. łęczyckim, sieradzkim, krakowskim i lubelskim. Wyszli ze wsi Żabice w ziemi łęczyckiej. Były tam kiedyś wsie Żabice Wielkie i Małe (Żabiczki), które już obecnie nie istnieją. Na ich obszarze
założył dziedzic tych dóbr Mikołaj Krzywiec-Okołowicz osadę tkacką pod nazwą Konstantynów, dzisiejsze miasto Konstantynów Łódzki, pow. Pabianice, woj. łódzkie. W 1576 roku dziedzicami części szlacheckich we wsi Żabice Wielkie (Ż. Major) są Mateusz, Marcin i Tomasz Żabiccy, a w części Żabice Małe (Ż. Minor) Jan Bechcicki (Paw.). Andrzej (Jędrzej) Żabicki, komornik sieradzki 1697. Franciszek, skarbnik radomski 1778. Marcin, komornik ziemski wieluński 1788. Żabiccy herbu Nałęcz zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia 
(osób: 49)

• CYPRIAN Rajmund Żabicki (ok. 1800-po 1851), s. Franciszka i 2ż. Kunegundy Żelisławskiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Nałęcz (Szl. Król.; Sęcz.; Nejm.); ur. Dobiecin, parafia Bogdanów, obecnie pow. Bełchatów, woj. łódzkie (MK Bogdanów); ż. (1837 Żelechlinek) Florentyna Agrypina Marszewska (ok. 1810-po 1837), c. Dezyderiusza i Konstancji Janiszewskiej; ci Marszewscy byli właściwie herbu Rogala, wylegitymowali się jednak ze szlachectwa w XIX wieku w Królestwie z herbem Jastrzębiec (Urus.); ślub w parafii Żelechlinek, pow. Tomaszów Mazowiecki, miejscowości: Dobieszków, pow. Zgierz, Buków, gmina Ujazd, pow. Tomaszów Maz. (MK Żelechlinek).

• FRANCISZKA Anna Antonina Żabicka, Zabicka (ok. 1789-po 1816), c. Franciszka i 1ż. Zofii Radlickiej; ur. prawd. Dobiecin, parafia Bogdanów, obecnie pow. Bełchatów, woj. łódzkie (MK Bogdanów); m. (5 VI 1816 Dobra) Filip Jakub Żelisławski (ok. 1776-po 1816), s. Bartłomieja i Barbary Bartoszewicz (Bartosiewicz); ślub w parafii Dobra, pow. Zgierz, miejscowości: Luszyn i Dobieszków, uwagi: urodzeni, on wdowiec lat 40, ona panna cześnikówna, lat 27 (MK Dobra).

Źródła: Bork. Sp. 520; Dw. Teki; Nies. t.10/6; Pap.; Paw. Wielk. t.2/65; SGKP t.14/711; Szl. Król.; Żern. t.2/549.


Żabicki h. Prawdzic, vel Zabicki, Ziabicki, pisali się z Radzanowa w ziemi płockiej. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Żabiczki (obecnie Krzyczki-Żabiczki) i Żabiczyn, w gminie i parafii Nasielsk, dawny pow. Pułtusk, obecnie pow. Nowy Dwór Mazowiecki. Są jednego pochodzenia z Radzanowskimi, Ciemniewskimi, Niszczyckimi i Parysami. Jakub Żabicki, podkomorzy zakroczymski 1589 (Con.). Stanisław, pisarz ziemski zakroczymski, poseł na sejm 1620. Piotr, podkomorzy liwski, deputat na Trybunał radomski, poseł na sejm i kasztelan liwski 1626. Mikołaj, podkomorzy gostyński, poseł na sejm 1661 r. (Con.). Andrzej, porucznik w pancernej chorągwi Koniecpolskiego, „mąż w wojnach przez lat 20 zasłużony, osiadł na Wołyniu koło Ostroga roku 1690” (Mał.). Żabiccy herbu Prawdzic zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 kasztelan w latach 1626 — 1638.
Nie wiadomo czy tego herbu Żabiccy mieszkali we wsi Żabickie, w woj. podlaskim, pow. Augustów, gmina i parafia Lipsk (MK Lipsk).
Ze wsi Żabice z pow. łęczyckim wyszli Żabiccy h. Nałęcz.
Genealogia 
(osób: 35)

• ADAM Żabicki (1786-ok. 1816), s. Jana i Łucji Orłowskiej, właściciel majątku Oleśnica, parafia Wodynie, pow. Siedlce, obecnie woj. mazowieckie (MK Wodynie); jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Prawdzic (Szl. Król.; Sęcz.); ż. Brygida Jawornicka (ok. 1780-8 X 1858); zm. lat 78 (Kur. Warsz.); 2v. żona (1816) Ksawerego Dybowskiego z Dybówki h. Nałęcz (1773-1841); dzieci: Tadeusz, Celestyna, Julian, Józefa, Ksawery.

• KUNEGUNDA Żabicka (ok. 1790-1838), c. Franciszka i Ludwiki Iwińskiej, dziedziczka we wsi Cywiny Górne, parafia Gralewo (obecnie Stare Gralewo), pow. Płońsk, woj. mazowieckie; ur. prawd. Radzanowo, pow. Płock, zm. Cywiny Górne, parafia Gralewo (MK Radzanowo, Gralewo); m. (26 XI 1809 Radza- nowo) Piotr Witalis Chamski h. Gryf (ok. 1780-po 1836), s. Jana i Agnieszki Sumińskiej (Sumieńskiej); wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Gryf, chociaż jego przodkowie wyszli z Chamska w ziemi płockiej, dziedzictwa Chamskich herbu Jastrzębiec (Urus.; Szl. Król.); ślub w parafii Radzanowo, pow. Płock, woj. mazowieckie, miejscowość Radzanowo (MK Radzanowo); dzieci: Paulina Petronela Chamska (ok. 1830-po 1850), wyszła (1850 Koziebrody) za Franciszka Przedworskiego, s. Macieja i Katarzyny Doroszyńskiej, ślub w parafii Koziebrody (MK Koziebrody).

Źródła: Bork. Sp. 520; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies. t.10/6-7; Pap.; Szl. Król.; Żern. t.2/549.