Bęklewski h. Nałęcz, vel Beklewski, w W. Ks. Litewskim. Z woj. brzeskim litewskim podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648 i obiór Jana III w 1674. Podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 i akt konfederacji generalnej W. Ks. Litewskiego 1764. Posiadali starostwo wisuniskie 1740 i lachowskie v. lachmickie 1775/85. Źródła: Bon. t.1/179.
Bęklewski v. Beklewski, z Bęklewa w ziemi dobrzyńskiej, gdzie dziedziczyli 1564. Podpisali z ziemią dobrzyńską elekcję Augusta II w 1697. Źródło: Bon. t.1/179.
Białkowski h. Bibersztein, pochodzą prawdopodobnie ze wsi Białkówki w powiecie pilznieńskim, na której dzedziczyli w 1508 r. Wg Paprockiego gniazdem tej rodziny jest powiat biecki, lecz nazwisko wzięli od wsi Białkowa w ziemi dobrzyńskiej. W XVII i XVIII w. zamieszkują m. in. na Rusi Czerwonej, w pow. halickim. Oprócz Białkowa, dziedziczyli dobra Płonne Małe (1564). W 1571 r. otrzymali konsens królewski na nabycie wójtostwa we wsi Dobrzany, leżącej w starostwie lwowskim, oraz Brodów. W 1598 r. otrzymali starostwa andzelskie i hanselskie w Inflantach. Byli właścicielami dóbr Jurówki w woj. kijowskim (1690), Moskalówki w woj. podlaskim (1723), Szymonki i Jasionki w woj. łęczyckim (1773), części wsi Tarnawki w woj. lubelskim (1758), Posielanie w pow. kalwaryjskim (1843), Pierzchno w W. Ks. Poznańskim (1858). W 1676 r. nabyli Czarnotki w woj. kaliskim (od Sośnickich). Pisali się z Ks. Żmudzkim na elekcję Jana III w 1674 r. Członkowie tej rodziny udowodnili pochodzenie szlacheckie w Galicji w 1782 i 1787 r., w wydziale stanów we Lwowie. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1845 r., w Cesarstwie w 1862 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej, inni wylegitymowani w 1862 r., zostali zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Źródła: Bon. t.1/183; Urus. t.1/154.Białkowski h. Habicz, z Białkowic w powiecie piotrkowskim, gdzie dziedziczą w 1399 r. (są tam jeszcze w 1552). Herb — na tarczy flagellum super clipeo (cepy v. różczka?).
Źródła: Bon. t.1/183; Urus. t.1/155.
Białkowski h. Nieczuja, mają pochodzić, wg Długosza, ze wsi Białkowice w woj. sandomierskim. Wieś tę za jego czasów posiadał Mikołaj ok. 1470 r. Źródła: Bon. t.1/184; Urus. I 155. Białkowski z Białkowa h..., Bozata (Bożęta?), łowczy poznański, otrzymał różne przywileje dla dóbr Białkowa od ks. Bolesława w 1268 r. Źródła: Bon. t.1/183.
Białkowski z Białkowic h. Wołowscy. Maciej de Byelkowicze h. Wołowscy, zaświadcza w Krakowie 1424 r. szlachectwo Ślązaka Mikosza Stembarta z Lupszy. Źródła: Bon. t.1/183.
Białowieski h. Gozdawa, pisali się z Białowieży pod Pułtuskiem, w woj. mazowieckim. Dziedzice Białowieży h. Gozdawa otrzymali różne przywileje od ks. Kazimierza mazowieckiego w 1472 r., posiadali wówczas starostwo pułtuskie. Podpisali manifest szlachty litewskiej w 1763 r.Źródła: Bon. t.1/192; Urus. t.1/162.
Białowieski h. Jastrzębiec, vel Białowiejski, na Kujawach i w ziemi dobrzyńskiej; wzięli nazwisko od wsi Białowieżyna Dużego i Małego w pow. lipnowskim, które to wsie posiadali w 1564 r. (dziedziczyli tam jeszcze w XVIII wieku). Oprócz Białowieżyna i Białowieżynka, należało do nich Czachowo w woj. płockim (1756), Zawidz Mały w pow. lipnowskim (1839). Podpisali z ziemią dobrzyńską elekcję Augusta II w 1697 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1839 i 1848 r. Źródła: Bon. t.1/192; Urus. t.1/162.
Białowieski h. Topór, właściwie Białowiejski, z Białej Wioski w z. rawskiej, notowani w Aktach Kościańskich w 1565 r. (Piotr Bodzanta z Białej Wioski) i 1766 r. Byli też na Białej Rusi, do której przenieśli się z Wielkopolski. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie w 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Źródła: Dw. Teki; Urus. t.1/162.
Bęklewski h. Nałęcz, vel Beklewski, w W. Ks. Litewskim. Z woj. brzeskim litewskim podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648 i obiór Jana III w 1674. Podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 i akt konfederacji generalnej W. Ks. Litewskiego 1764. Posiadali starostwo wisuniskie 1740 
Białkowski h. Bibersztein, pochodzą prawdopodobnie ze wsi Białkówki w powiecie pilznieńskim, na której dzedziczyli w 1508 r. Wg Paprockiego gniazdem tej rodziny jest powiat biecki, lecz nazwisko wzięli od wsi Białkowa w ziemi dobrzyńskiej. W XVII i XVIII w. zamieszkują m. in. na 
Białkowski h. Nieczuja, mają pochodzić, wg Długosza, ze wsi Białkowice w woj. sandomierskim. Wieś tę za jego czasów posiadał Mikołaj ok. 1470 r. 
Białowieski h. Gozdawa, pisali się z Białowieży pod Pułtuskiem, w woj. mazowieckim. Dziedzice Białowieży h. Gozdawa otrzymali różne przywileje od ks. Kazimierza mazowieckiego w 1472 r., posiadali wówczas starostwo pułtuskie. Podpisali manifest szlachty litewskiej 
Białowieski h. Jastrzębiec, vel Białowiejski, na Kujawach i w ziemi dobrzyńskiej; wzięli nazwisko od wsi Białowieżyna Dużego i Małego w pow. lipnowskim, które to wsie posiadali w 1564 r. (dziedziczyli tam jeszcze w XVIII wieku). Oprócz Białowieżyna i Białowieżynka, należało do nich Czachowo w woj. płockim (1756), Zawidz Mały w pow. lipnowskim (1839). Podpisali z ziemią dobrzyńską elekcję Augusta II w 1697 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1839 i 1848 r. 
Białowieski h. Topór, właściwie Białowiejski, z Białej Wioski w z. rawskiej, notowani w Aktach Kościańskich w 1565 r. (Piotr Bodzanta z Białej Wioski) i 1766 r. Byli też na Białej Rusi, do której przenieśli się z Wielkopolski. Zostali wylegitymowani w Cesarstwie w 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 