Dąmbski

Dąmbski h. Godziemba, vel Dąbski, rodzina kujawska, gałąź rodu Godziembów, pisząca się z Lubrańca w woj. brzesko-kujawskim, i będąca jednego pochodzenia z Lubrańskimi.

Godziembowie posiadali rozległe majątki, m. in. na Kujawach: Kłobia, Ossowo, Miłochowo, Kobielice, Świerczyno, Dąbie, Choceń, Paniewo, Redecz Kalny, Krukowy i Krowi, Koniec, Borucin, Dembice, Poddembice, oprócz samego Lubrańca z warownym zamkiem, stanowiącego z czasem jakby stolicę całego rodu. W pow. konińskim mieli: Gosławice, Lichin, czyli Licheń, Kozarzewo, Szyszyn, Wąsosze, Kazimierz; w łęczyckim: Chodowo i Wysokę; w płockim: Głownię, Maleszewo i inne. W pierwszej połowie XVI wieku zaczęli od swych włości nazywać się Lubrańskimi, Dąmbskimi, Paniewskimi, Radeckimi, Gosławskimi, Lichińskimi vel Licheńskimi itd. Dąmbscy wzięli nazwisko od wsi Dąbie in. Dąmbie Kujawskie pod Brześciem Kujawskim, obecnie gmina Lubraniec, pow. Włocławek. 

Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Od początku XVII wieku, tj. po wygaśnięciu Lubrańskich, którzy mieli dostać tytuł hrabiów na Lubrańcu od Karola V, zaczęli używać tytułu hrabiowskiego, dawanego im w aktach urzędowych i w przywilejach królewskich. Było to podstawą do przyznania im tego tytułu w Prusach 1819 i 1826 r., a delegacja Senatu w Królestwie Polskim to samo uczyniła 1824 r. Deputacja wywodowa wołyńska w 1801 r. uznała Radeckich h. Godziemba, za hrabiów także na zasadzie jedności pochodzenia ze zgasłym domem Lubrańskich (Urus.). Z nich: 1 biskup, 6 wojewodów, 1 minister i 12 kasztelanów w latach 1602 — 1796.

Genealogia

(osób: 215)

• JULIAN hr. Dąmbski z Lubrańca (16 V 1802-1 V 1836), s. Michała i Anny Jasińskiej, powstaniec listopadowy 1830/31, dziedzic dóbr Borucin, Dąbie, Kaczkowo, Grabie, Ośniszczewo, Kościelec Kujawski, na Kujawach; studiował najpierw w Poznaniu, a później na uniwersytecie w Heidelbergu; po powrocie w rodzinne strony 12 I 1830 przejął zarządzanie majątkiem kościeleckim; na wieść o powstaniu zbrojnym w Królestwie wstąpił do pułku jazdy poznańskiej i w jego szeregach przeszedł całą kampanię roku 1831; po klęsce powstania został skazany na półroczne więzienie i zapłacenie kontrybucji; ur. Kościelec Kujawski, zm. Berlin, poch. Kościelec Kujawski, krypta kaplicy św. Barbary, kościół św. Małgorzaty; do dziś w kościele tym wisi portret Dąmbskiego oraz epitafium jego żony (Bon.; Bork.; Dz. Pozn.; Wikipedia); ż. (15 XI 1830 Września) Rozalia Róża hr. Ponińska z Wrześni (12 XII 1811-19 IV 1885), c. Stanisława i Anny Sierakowskiej; zm. Kościelec Kujawski, poch. tamże; ślub w parafii Września, miejscowość: Opieszyno Dwór, świadkowie: Józef Stablewski prezydent, Józef hr. Bniński, Józef hr. Sierakowski (MK Września); 2v. żona (7 I 1840) Adolfa Ignacego Łączyńskiego h. Nałęcz (17 VI 1796-2 VI 1870), s. Dionizego i Teodory Podczaskiej, ziemianina, działacza politycznego i społecznego, posła do sejmu pruskiego, powstańca 1830/31.

Rudolf Juliusz Dąmbski

(1828-1900)

• KONSTANCJA Barbara Dąmbska (4 XII 1827-26 X 1902), c. Mikołaja i Leokadii Russockiej; m. Marceli Stanisław Franciszek Cyrus-Sobolewski z Osieczan (16 I 1816-12 II 1884), s. Kajetana i 2ż. Ewy Rostworowskiej h. Nałęcz; ur. Osieczany, parafia Droginia, pow. Myślenice, obecnie woj. małopolskie, zm. tamże, lat 68; ur. Krzyszkowice, zm. Osieczany, lat 74; dzieci: Feliks, Józef, Kazimierz, Marian, Paweł, Maria – Sobolewscy.

Źródła: Bon. t.4/157-181; Bork.; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; PSB; Szl. Król.; Urus. t.3/97-123.