Dolaczko

Dolaczko h. własnego, rodzina siedmiogrodzka, przybyła do Polski wraz z królem Stefanem Batorym. Polski indygenat, wraz z nadaną przez króla wsią Puszkarze w woj. grodzieńskim, otrzymała 9 II 1580 r. Nadania oraz indygeant potwierdził król Stanisław August 20 XII 1794 r.
Herb ich przedstawia — w polu czerwonym, zwróconego w lewo rycerza w bogatym płaszczu, opartego o działo, w prawej ręce lont zapalony trzymającego; w hełmie pięć piór strusich.

Genealogia
(osób: 17)

• MAREK Dolaczko (ok. 1550-po 1580), dzielny wojownik i szlachcic siedmiogrodzki, przybyły do Polski ze Stefanem Batorym, odznaczył się pod Pskowem i Wielkimi Łukami, w nagrodę czego otrzymał indygenat pol. oraz wieś Puszkarze w woj. grodzieńskim. Owe nadania oraz indygenat potwierdzone zostały Tomaszowi Dolaczce przez króla Stanisława Augusta 20 XII 1794 r.

• WŁADYSŁAW Dolaczko (3 VIII 1835-po 1882), s. Antoniego i Wiktorii Kulikowskiej, kolegialny sekretarz w rosyjskim ministerstwie spraw wewnętrznych; ż. (ok. 1868) Julia Brodzieniec h. Dębno (ok. 1845-po 1882); dzieci: Władysław, Edward, Helena, Józefa.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/460-461, t.2/456.

Horodyski

Horodyski h. Korczak, licznie rozrodzona rodzina czerwonoruska, używająca przydomków: Abramowicz, Bratko, Jadwiszczak, Kamatiak, Maciejczak, Czobotowicz, Onańczyk, Prokopiak, Puhacz i Żurawel. W XIX stuleciu byli właścicielami następujących dóbr w Galicji: Żabińczyki, Krogulec, Kociubińce, Tłusteńkie, Babiniec i Wasylkowce, wszystkie w pow. husiatyńskim.

• TOMASZ Izydor Horodyski (ok. 1820-po 1880), s. Antoniego i Zofii Czernińskiej, poseł na sejmy galicyjskie i do Rady Państwa w Wiedniu; właściciel dóbr Krogulec w pow. husiatyńskim; ż. (1845) Anna Komarnicka (ok. 1820-po 1880); dzieci: Bronisław.

Źródło: Bork. Rocz. I 471-472.

Hoszowski

Hoszowski h. Sas, licznie rozrodzona rodzina czerwonoruska, pochodząca z Hoszowa w ziemi lwowskiej, wymieniana w aktach grodzkich lwowskich od 1464 r. Używali następujących przydomków: Hłochan, Hołdysz, Jurfiniec, Kubarycz, Markowicz, Misiewicz, Siarkowicz, Stasiewicz i Stecewicz.

• JERZY Hoszowski, władyka przemyski ok. 1670 r.

• ERAZM Hoszowski (XIX w.), urzędnik fundacji hr. Skarbka we Lwowie.

Źródło: Bork. Rocz. t. 1/472-473.

Janiszewski

Janiszewski h. Ostoja, vel Janiszowski, rodzina małopolska, z Janiszowa w pow. radomskim, parafia Radom. Z tego samego Janiszowa wyszli też Janiszewscy herbów Półkozic i Pobóg. Boniecki wyprowadza ich z Janiszowa obok Piotrawina, w powiecie lubelskim, z którego wyszli także
Janiszewscy Junoszyce i Strzemieńczykowie, jednak później dodaje, iż mogą się też wywodzić Janiszowa pod Zawichostem (Bon.). Stanisław, Benedykt i Jakub Janiszewscy herbu Ostoja, synowie Stanisława, zeznawali akta w Lublinie 1646 r. (Zap. Lub.). Jan, pochowany w Sandomierzu 1646 r. (Star. Mon.). Z tego rodu Janiszewscy podpisali z woj. lubelskim i z ziemią czerską elekcje 1669 i 1697. Zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim bełskim 1782, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Byli również na Litwie, w powiecie owruckim. 

Genealogia
(osób: 56)

• ANNA Stefania Ostoja-Janiszewska h. Ostoja (1835-21 II 1902), c. Michała Mateusza i Salomei Bramskiej; ur. Warszawa, chrz. 1858, zm. tamże, lat 67, poch. Cm. Powązkowski, kw. 156-VI-26/27/28, gr. rodz.; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Jan, św. Krzyż); m. (1868 Warszawa) Henryk Dominik Strzałkowski h. Ostoja (15 VII 1835-16 VII 1882), s. Dominika i Wiktorii Lisieckiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862 z herbem Ostoja (Szl. Król.); ur. Czarnogłów, parafia Wiśniew, pow. stanisławowski, obecnie woj. mazowieckie, chrz. 1835, zm. Korytnica k/ Węgrowa, lat 47, poch. Cm. Powązkowski, kw. 156-VI-26/27/28, gr. rodz. Janiszewskich (MK Wiśniew, Korytnica; Cm. Pow.); dzieci: 1. Natalia Anna Strzałkowska (ur. 12 III 1869), ur. Wyszków, pow. wyszkowski, chrz. 1869 (MK Wyszków).

• ANZELM Witalis Ostoja-Janiszewski h. Ostoja (ok. 1770-po 1847), s. Grzegorza i NN., obywatel, zamieszkały w Warszawie (MK Warszawa: św. Jan); zapewne tenże Anzelm, jako Anzelm Witalis, syn Grzegorza, został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1847 r. (Bon.); ż. (24 XI 1795 Warszawa) Anna Wyganowska (ok. 1775-po 1815); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Wojciech, Michał, Jan, Anna, Marianna (I),  Marianna (II), Stefan (Szczepan), Wiktoria, Franciszka.

Źródła: Bon. t. 8/192-198; Krzep.; Nies.; Szl. Król.; Urus. t. 5/350-351.


Janiszewski h. Strzemię, rodzina małopolska, wymieniana od 1632 w aktach lubelskich, pisała się z Janiszowa (Janiszewa) k/ Piotrawina w pow. lubelskim, tego samego z którego wywodzą się Janiszewscy herbu Junosza. Jedna i druga rodzina używała przydomku Piotrawin, jakoby na pamiątkę wspólnego pochodzenia z Piotrem (Piotrawinem), wskrzeszonym przez św. Stanisława. Jedna ich gałąź przeniosła się na Ruś Czerwoną. W XVIII stuleciu byli właścicielami dóbr Lipnica Górna w pow. jasielskim, w Galicji.

• WŁADYSŁAW Feliks z Janiszowa Janiszewski (1829-po 1881), s. Stanisława i Agnieszki Żurowskiej, inżynier w Marosvasarhely na Węgrzech; ż. Regina Silberleitner (ok. 1840-po 1870); dzieci: Włodzimierz, Armand, Adrianna.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/474-475. 

Uleniecki

Uleniecki h. Przerowa, vel Uliniecki, Ulaniecki, Ulanicki, rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Uleniec, dawniej Ulinicz vel Ulenicz, w ziemi czerskiej, w parafii Worów, obecnie woj. mazowieckie, wymieniana w aktach czerskich od 1413 r. (AGZ Czersk).
Z nich Grzegorz podczaszy czerski 1524, Piotr chorąży czerski 1526, Jan chorąży warszawski 1529, Jan kanonik i oficjał warszawski 1532. Jedna gałąź przeniosła się na Ruś Czerwoną, gdzie posiadali m. in. dobra ziemskie Wolica, oraz Jaremków w pow. rudeckim. Zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 25)

• MARIA Uleniecka (ok. 1895-po 1918), c. Teodora Teofila i Teofili Ewy Lewandowskiej; zamieszkała w Warszawie; m. (1918 Warszawa) Stanisław Kostka Roman Makulec (ok. 1890-po 1918), s. Jana i Leokadii Grabickiej; ślub w parafi Wszystkich Świętych (MK Warszawa: Wsz. Św.).

• WINCENTY Uleniecki z Uleńca (ok. 1800-1869), s. Józefa i 1ż. Marii Żelisławskiej, ziemianin, właściciel dóbr Wolica w Galicji (Bork.); ż. (ok. 1835 Lwów) Józefa hr. Komorowska h. Korczak (1813-po 1881), c. Józefa, szambelana austriackiego, kawalera maltańskiego, i Karoliny hr. Drohojowskiej h. Korczak; dzieci: Józef.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/574-575.

Milowicz

Milowicz h. Mikuliński, rodzina żmudzka, której starożytności dowodzi fakt, iż jej przodek Milus, syn Ginejda, podpisał na sejmie w Horodle unię Litwy z Koroną, a na pamiątkę tego Milowicze używają dewizy w herbie: "Unia Litwy z Polską". Do czasów konfederacji barskiej posiadali dobra Melniszki, Oksztyny i Zabołoki na Żmudzi, w pow. wiłkomirskim. Później w ich posiadaniu był m. in. Modryń, Modryniec i Bereść w pow. hrubieszowskim, oraz Dymitrówka na Wołyniu.


• JAN Milowicz (ok. 1740-po 1774), uczestnik konfederacji barskiej, po pierwszym rozbiorze Kraju, przeniósł się w Lubelskie.

• WŁODZIMIERZ Milowicz (1838-1884), s. Seweryna i NN., publicysta, działacz konspiracyjny, powstaniec 1863/64; uczestnik tajnego Związku Trojnickiego, na emigracji od 1860, komisarz rządowy w Galicji 1863; zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. Rb (PSB; Rogiński, Wspomnienia; Cm. Rakowicki, Monografia).

Źródła: Nies. VI; Żych. I 209; PSB T. 21, s. 240.

Dobrzyński

Dobrzyński h. Jelita, pochodzą z woj. kaliskiego, w XIX wieku zamieszkiwali jednak głównie w Galicji.W ich posiadaniu były m.in. następujące majątki ziemskie: Chwałowice w pow. proszowskim, Jastrzębie, Rożnów i Zagórza w pow. sądeckim, Klecie i Bukowina w pow.
jasielskim. Uzyskali austriacki tytuł hrabiowski pod koniec XVIII stulecia.

• FAUSTYN Dobrzyński, brat stryjeczny Walentego, uzyskał austr. tytuł hrabiowski.

• WALENTY Dobrzyński (II połowa XVIII w.), oficer wojsk polskich; właściciel dóbr Chwałowice w pow. proszowskim i Jastrzębi w pow. sądeckim; ż. Agnieszka Świderska; dzieci: m.in. Walenty, Wincenty, Jacenty, Jan Kanty, Ignacy, Antoni Aleksander.

Źródła: Żych. t.1/181.